Van een eigen mening word je niet gelukkig

We worden de afgelopen periode in het nieuws en op sociale media geconfronteerd met meningen: ‘verstandige’ meningen die wetenschappelijk zijn onderbouwd of emotionele meningen vol angst of boosheid.

 

 

Een (eigen) mening hebben is hot!

 

We zijn vóór Zwarte Piet of juist heel erg tegen. Voor meer vluchtelingen of juist minder, minder, minder. En ook over gezamenlijk of apart een “envelop met inhoud” als familiecadeau geven (wat eigenlijk de aanleiding van deze blog is), over de juiste teksten in het jaarverslag, over hoe je de telefoon hoort op te nemen, hebben we een mening. We vinden overal iets van en vinden dat de ander dat ook moet vinden.

Maar wat is dat nou eigenlijk: een mening hebben. Een nog belangrijker vraag is misschien wel: waarom hebben we een mening?

 

Naar aanleiding van de smakeloze scheldkanonnades naar en van Sylvana Simons, maar ook mijn eigen ervaring rond de “familie-envelop” vroeg ik mij af waarom het hebben van een (eigen) mening zo belangrijk is. Een mening is je uitspreken over een onderwerp, je zegt aan je omgeving hoe je ergens over denkt. Het is een (waarde)oordeel en het is subjectief. En daar knelt het.

 

 

Door een mening te uiten geven we uitdrukking aan wie wij zijn of denken te zijn. We uiten onze identiteit. Door onze ‘eigen’ mening te geven, geven we eigenlijk aan bij welke groep we willen horen. “Mensen die voor Zwarte Piet zijn, zijn racisten, ik ben geen racist, dus ik ben tegen Zwarte Piet”.  Door dit te vinden geef je aan waar je bij wilt horen: in dit geval bij de niet-racisten.

 

Door onze mening te geven, geven we ook uiting aan onderliggende angsten/boosheid en aannames of vooronderstellingen. We zíjn dus niet bang voor buitenlanders, we dénken dat we er bang voor zullen zijn als we ze zien. Meningen worden zo wishful thinking.

 

En worden we gelukkiger van al die meningen? Nee.

 

 

Wil je gelukkig zijn, heb dan géén mening.

 

 

Maar dat is best lastig voor ons Nederlanders. Wij zijn immers een volkje dat vindt dat we mogen zeggen wat we te zeggen hebben. We worden door anderen vaak direct en zelfs bot genoemd. Maar wij zijn trots op onze eerlijkheid en onze mening. Het is een ook een teken van vrijheid: de vrijheid van meningsuiting.

Maar, van al die vrijheid en eerlijkheid worden we niet gelukkiger.

 

Meer weten? Kijk dan bijvoorbeeld naar deze lezing van de Universiteit van Nederland.

 

featured image: audience – Piet Morlion