“Denk niet zwart, denk niet wit, denk niet zwartwit, maar denk in de kleur van je hart….”

Goh, hoe heet die zanger nog maar. Uit Arnhem komt hij. En hij zong liedjes met vreselijke (sorry) teksten. Ik vond het draken van liedjes. Maar ze bleven wel hangen.

 

Toch, maar even gegoogled. O ja, Frank Boeijen.

Maar wat heeft dit nu met nuances te maken?

 

Ken je Wouter Bos nog? de held van de Partij van de Arbeid. Hij zou een geweldige premier van Nederland worden. Maar niets is minder waar.

 

Wat heeft hem de kop gekost? Een lichte beschuldiging van Balkenende. Hij werd geframed als een draaikont. Een politieke doodzonde.

 

Ik snapte het niet. Wat is er mis met je mening bijstellen? Is het zo erg om te zeggen: “ik dacht er eerst zo over, maar nu denk ik dat het anders is”?

 

Wij mensen weten niet alles en kunnen ook niet alles weten. Wetenschappers gaan uit van hypotheses (aannames) en niet van waarheden.  Dus soms zeg je iets, je blijkt het niet helemaal (of helemaal niet) aan het rechte eind te hebben, je stelt je mening bij. Desnoods biedt je je excuses aan omdat je eerst fout zat.

 

Prima, zou je denken. Maar nee!

 

Je standpunt wijzigen, je mening veranderen, voortschrijdend inzicht, dat kan niet en dat mag niet. Dat noemen we draaikonten en we houden niet van draaikonten.

 

Iets is zwart of wit, iets is goed of fout, iets is waar of niet waar. Geen ruimte voor nuance en draaikonten.

 

Zeker in stresssituaties hebben mensen moeite het zoeken van de nuances en de overeenstemming.

 

In de publieke ruimte (media, politiek, overheid) is al meer dan tien jaar een beweging aan de gang die geen ruimte meer biedt voor nuance. Doordat de ene kant van het politieke spectrum aan framing doet, moet de andere kant wel mee gaan doen. En zo krijgen we vreemde situaties zoals nu met de Brexit of een paar maanden geleden met het Oekraïne-referendum.

 

Maar ook in privésituaties gebeurt het steeds meer: homopesten, pesten op het werk. Allemaal situaties waar geen ruimte gemaakt wordt voor nuance, overeenstemming en zelfs draaikonterij. Want als je eenmaal gezegd hebt dat je iets of iemand niks vindt, leid je gezichtsverlies als je daarna zou zeggen, ach, ik meende het niet zo of “ik had eigenlijk geen flauw idee waar ik het over had of waarom ik het deed” (want de meeste dingen gebeuren uit pure onwetendheid of onhandigheid).

 

 

Laten we ruimte gaan maken in ons leven voor fouten en falen, voor betweters, voor draaikonten die elke dag van mening veranderen, voor pesters en gepesten.

 

En vooral voor mensen die durven zeggen: “ik weet het even niet” .

 

 

Speciaal voor die mensen: respectvol applaus.