Succesvolle ondernemingen kun je niet kopiëren, je kunt het wel proberen, maar dat geeft geen garantie voor succes. Succes, wat dat ook voor je betekent, is vooral heel hard werken, een goed netwerk en het allerbelangrijkste toeval.
Als je een uurtje op internet rondstruint dan struikel je over de how-to sites. Op Twitter, Facebook of Pinterest kom je ze tegen. Blogs en boeken die je moet lezen, tips hoe je meer volgers op social media krijgt, hoe je een geweldige pitch maakt en nog veel meer.
Soms zijn het tips van geslaagde ondernemers zoals Dale Partidge of Richard Branson. Soms zijn het handige tips van the ICT Girl , Allyssa Barnes of De Pitchfabriek . En ik kan er nog veel meer opnoemen die ook geweldige tips geven (over het schrijven van goeie blogs, hoe je meer volgers krijgt, hoe je je website gebruikersvriendelijker maakt of wat je aan SEO kunt of moet doen). Met deze sites is niet zo veel aan de hand.
De ergste sites vind ik: hoe verdien je binnen een jaar 100.000 euro (of dollar) of hoe word je zo snel mogelijk miljonair. Ik vermoed dat zij vooral rijk worden van jou, maar andersom zal het niet snel lukken.
Allemaal zeggen ze: doe dit en je wordt succesvol en misschien wel net zo succesvol als ik.
Maar daar geloof ik dus totaal NIET in.
Succes kun je niet kopiëren het is geen standaard format.
Waarom zijn we dan wel gek op dit soort beloftes?
Ik erken als eerste schuld. Ook ik lees veel how-to blogs en hoop ook stiekem dat ik er heel rijk, succesvol en gelukkig van ga worden en ook ik weet heel goed dat het zo niet werkt. Het doet me een beetje denken aan het kopen van een staatslot. De kans is 1 op 4.400.000 dat je de hoofdprijs in de oudejaarsloterij wint (door bliksem getroffen worden gebeurt nog sneller), maar toch blijven we hopen.
Waarom we er toch in geloven, dat heeft met drie dingen te maken:
EEN:
We houden eigenlijk niet van heel hard werken, we willen het snel en gemakkelijk krijgen. We willen de kortste weg naar succes. We zijn snel afgeleid en monomaan doorgaan op één thema past niet bij ons, mensen. Daarom zijn er ook zo weinig topsporters en echt succesvolle ondernemers, je moet er heel veel voor doen en laten.
TWEE:
We kunnen niets met toeval. Dat kun je niet plannen, daar kun je niet naar toe werken. We willen doelen, marsroutes en plannen. We willen voorspelbaarheid en we willen garanties. Die worden geleverd door bepaalde sites.
DRIE:
We MOETEN succesvol en gelukkig zijn. Vroeger werd wat we deden bepaald door onze achtergrond. Vader smid, dat werd jij ook smid. Was je een vrouw dan was je een middel om kinderen te krijgen, het liefst veel. Maar tegenwoordig zijn we verantwoordelijk voor ons eigen succes en geluk. Heb je dit niet, eigen schuld, dikke bult. Je bent een mislukkeling.
Maar het is natuurlijk een illusie dat iedereen succesvol kan zijn en dat je veel invloed hebt op je geluk en succes.
Je MOET gelukkig en succesvol zijn.
We moeten steeds meer verantwoordelijkheden op onze schouders nemen. Als ouders moeten we de meest geweldige kinderen hebben. Logisch dus dat ouders geregeld op de stoep van de school staan om verhaal te halen als het niet goed gaat met je kind. Dat móet dan wel de schuld van de docenten of de maatschappij zijn. Of je kind heeft een afwijking (maar dit terzijde).
Als werkende moet je de meest geweldige baan hebben. En het liefst een succesvolle start-up hebben die je over een paar jaar voor een paar miljoen kunt verkopen. We moeten als mens slank, slim, intelligent en aantrekkelijk zijn. Er zijn zelfs mensen die beweren dat als je kanker hebt, die ziekte je eigen schuld is. Je bent te negatief of je hebt niet genoeg of te veel voor jezelf gezorgd. Mmmhm, soms zou ik willen dat de doodstraf heel even terug is.
O ja, en tegenwoordig moeten we ook nog gelukkig zijn. En ben je dat niet dan is dat je eigen schuld! En ik wíl niet eens elke dag gelukkig zijn! Weemoed, triestheid, die ondraaglijke lichtheid kunnen zo mooi zijn. Waarom zouden we die uit het leven willen bannen?
Trouwens, hoe gelukkig ik ook zou zijn, de vuile was, de administratie en het negatieve saldo bij de bank verdwijnen er niet mee. Helaas.
Het helpt niet tegen de angst
Meer dan 1 miljoen (1.000.000) mensen zijn aan de anti-depressiva in Nederland. Ik vind het heel veel, toch verbaast het me niet. Het idee dat je verantwoordelijk bent voor je eigen succes en geluk begint steeds meer voet aan de grond te krijgen, we eisen het bijna. En als het niet lukt, dan faal je of je bent een mislukkeling.
Nog minder risico’s in het leven en nog meer controle, zodat succes en geluk als vanzelf komen, zorgt niet dat we minder bang worden. We worden juist steeds angstiger.
Die (kleine) risico’s confronteren ons met ons falen (en de dood als grootste falen).
Oké en wat is nu je punt?
Ondernemerschap is geen copy-paste
Dit geldt ook voor ondernemerschap. Gaat het niet goed met je onderneming dan is dat je eigen schuld. Er is immers zoveel kennis te verzamelen over hoe je een goede, succesvolle ondernemer kunt zijn. Dat mag niet mis gaan.
We willen alle risico’s uitbannen en willen een soort copy-paste onderneming maken: het succes van andere ondernemers kopiëren zodat we geen kans lopen dat er iets mis gaat.
Maar elke succesvolle ondernemer zegt juist dat je vooral op je bek moet gaan en misschien wel meerdere keren. Falen, twijfel, onzekerheid horen bij ondernemerschap. Daar wordt je beter van.
Dus stop met copy-paste ondernemen. Aanvaard dat je heel hard moet werken, zonder dat je weet of het gaat lukken. Garanties krijg je niet. En verwacht niet dat als vanzelf en snel gelukkig en succesvol wordt. Daar komt veel toeval bij kijken!
Recente reacties