Ben ik nu zo slim, of jij nou zo dom?!

Steeds dezelfde dingen doen en dan een ander resultaat verwachten…..

 

Tja, of het nou echt krankzinnigheid is, dat weet ik ook niet. Maar duidelijk is wel dat als je een ander resultaat wilt, dan zal je ook iets anders moeten doen. Of om nog maar eens Louis van Gaal’s wijze woorden te gebruiken: ben ik nou zo slim, of jij nou zo dom.

 

 

Maar laten we bij het begin beginnen:

 

Een mediation:

 

Twee mensen die over en weer wijzen dat de situatie waar ze in zitten de schuld is van de ander. Ik zal ze Ans en Pieter noemen. Ik, de mediator, ben volgens één van de partijen, Pieter, een handlanger van de ander. Lekker begin dus.

 

Ans en Pieter kennen elkaar al heel lang, ze werken samen bij hetzelfde bedrijf. Maar dat niet alleen, ze zijn ook broer en schoonzus van elkaar. Ans is met de broer van Pieter getrouwd, Hans. Dus hun onenigheid werkt niet alleen door op het werk, maar ook in de hele familie. Er beginnen kampen te ontstaan. Ans ziet wat er aan het gebeuren is, als jaren. Ze wil dat het stopt. Ze heeft al van alles geprobeerd vindt ze zelf. Maar niks helpt, Pieter blijft haar behandelen alsof ze ’s ochtends onder een steen uitkruipt. Terwijl ze toch echt, als een gewoon mens in een bed slaapt.

 

Pieter zegt niet veel, maar als hij iets zegt is hij duidelijk. Hij doet niks fout, alles is de schuld van Ans. Zij is hysterisch, emotioneel en bemoeizuchtig. Daar houdt hij niet van. Dus pas als ze ‘gewoon’ doet wil hij naar haar luisteren en met haar omgaan. Tussen Hans en Pieter is het ondertussen ook al op een ruzie uitgelopen. Hans is bij een bedrijfsborrel weggelopen omdat Pieter hem totaal negeerde.

 

Oh, had ik het al verteld? Pieter en Hans hebben samen een goedlopende machinefabriek, ze zijn in de vijftig, behoorlijk conservatief en dat heeft ze de afgelopen 30 jaar door alle economische toestanden heen gesleept. En Ans is er hoofd boekhouding. Pieter is heel tevreden over het werk dat ze doet. (er speelt ook nog een schoonzus op de achtergrond die behoorlijk aan het stoken is. Ans zou jaloers zijn, Ans is dominant en wil Pieter er uit werken of misschien zou Ans eigenlijk wel de directeur willen zijn. Dit alles volgens schoonzus).

 

Pieter snapt eigenlijk alle ophef niet. Ans is emotioneel, daar heeft hij last van, maar dat ze haar werk goed doet is toch duidelijk?

 

Heb ik genoeg verteld? Begin je het een beetje te vatten?

 

Hoe kun je omgaan met situaties of mensen die je niet bevallen?

 

1. Je kunt er bij weg gaan: ergens anders gaan werken/wonen, scheiden, vriendschap verbreken, etc.
2. Je kunt net doen alsof je er geen last van hebt en stiekem hopen dat het een keer weer overgaat.
3. Je kunt de ander of de situatie de schuld geven (omdat je met een sukkel van een man getrouwd bent, omdat je rare ouders had, omdat je kinderen hebt en jij wilde ze niet, omdat je een stomme baas hebt, etc.)
4. Je kunt proberen de situatie of de ander te veranderen. Door er over te praten, door te laten zien hoe het moet, nog meer je best doen, door anderen te vertellen wat ze fout doen en ze vertellen hoe het ook kan, etc.
5. Combinatie van bovenstaande of iets anders.

 

Is één van deze manieren fout of goed? Nee! Wat op het ene moment werkt, kan bij een ander moment totaal niet werken, dus alle oplossingen kunnen helpen.

 

Ieder mens heeft een voorkeurstijl. De meeste mensen zijn vermijders en stillliggers en zullen dus kiezen voor oplossing één of twee. Je hebt ook mensen die zich als slachtoffer gedragen, die kiezen voor drie (meestal) en dan heb je nog de mensen die geloven in de maakbaarheid van de wereld, die kiezen vaak voor vier. Ik ben er ook zo eentje. Ik denk ook altijd dat praten helpt.

 

Maar helaas, het werkt niet altijd. zo simpel is het leven niet!

 

Want wat als je in een situatie, zoals hierboven, komt en met twee verschillende stijlen te maken hebt? Of dat geen van de bovenstaande oplossingen werkt?

 

Dan heb je dus een probleem.

 

En toch blijven we altijd doen wat we altijd doen. Ik blijf dus praten en uitleggen, terwijl er niemand luistert. Andere mensen blijven vermijden, lopen weg of houden zich heel stil, bewegen niet en hopen dat het over gaan. Terwijl het niet te vermijden is en het niet overgaat, het wordt alleen maar erger!

 

En dus, helpt dat?

 

Nee, natuurlijk niet. Wat helpt dan wel?

 

Stop met de geloven dat jouw methode, jouw oplossing de enige juiste is. Wat een arrogantie. Leer nieuwe methodes, zodat je repertoire verbreed wordt.

 

En richt je op het doel: in dit geval een plezierige communicatie en een betere sfeer.  En op de vraag hoe je (samen) voor elkaar kunt krijgen.

 

Leer een nieuwe methode?

 

Ja. Door elke keer hetzelfde gedrag te vertonen gebeuren elke keer dezelfde dingen. Door op een andere manier om te gaan met ‘vervelende’ mensen of ‘vervelende’ situaties zul je een ander resultaat krijgen.

 

Wees meer bezig met wat je wilt bereiken en de mogelijkheden en minder met je eigen ego. Leer een beetje omdenken (hier lees je meer over omdenken).

 

Omdat Pieter het emotionele gedrag van Ans onvoorspelbaar vindt, vindt hij het lastig om hier mee om te gaan. Hij ziet niet wanneer en waarom ze emotioneel wordt, het is er plotseling. Terwijl zij overduidelijk voelt dat de spanning zich opbouwt en na een hele tijd wordt ze boos. Hoe rustiger Pieter is hoe heftiger de emotionele ontploffing van Ans is. Het is goed als beiden zich dit realiseren. Nu Ans weet dat Pieter haar gedrag onvoorspelbaar vindt, kan ze er rekening mee houden. Ze geeft nu op een rustige manier aan dat haar irritatie toe neemt als hij haar vermijdt. Doordat ze haar gedrag afstemt op het zijne, begint hij naar haar te luisteren. En toen de bom toch een keer barstte, veroordeelde hij haar niet meer. Hij weet nu wat de oorzaak is. Ze leren met elkaar om te gaan.

Hoe doe je dat, omdenken?

 

Door je open te stellen voor de ander: wat denkt hij, waarom doet hij het. Te accepteren wie die ander is: hij mag een beetje bot en lomp zijn, zij mag een beetje emotioneel zijn. Je eigen gedrag onder de loep nemen: ben je misschien eigenlijk het omgekeerde aan het doen wat die ander doet, waardoor je steeds verder van elkaar wegdrijft?

 

Wat je kunt proberen is jezelf af te stemmen of te spiegelen op de ander. Dat is niet letterlijk nabootsen. Het is je toon, je manier van praten, je energie, etc afstemmen op de ander. Oefen maar eens op je kinderen, partner, vriend(in). En kijk wat er gebeurt.

 

Opmerking: Het gaat niet om het manipuleren van mensen, zodat je je zin krijgt. Het gaat erom, zoals in bovenstaand voorbeeld dat je meer op één lijn komt met de ander waardoor je afkomt van een situatie die je veel stress oplevert.

 

Let wel op! Mensen met autistische trekken of een verstoord zelfbeeld zijn niet zo goed in gedrag spiegelen en afstemmen.

 

 

Wil je meer weten over hoe je met deze situaties om kunt gaan? Wil je door mij gecoacht worden? Wil je ook leren hoe je dit oplost? Mail of bel me: 06-12714063.