5555

De 5 fouten die je gemaakt moet hebben

Ik gun je dat je een heel goede ondernemer en een heel goed mens wordt.

Dus hoop ik dat je de volgende dingen heel vaak en goed zult doen:

Jezelf totaal voor schut zetten

In het boek Tegengif van Oliver Burkeman (Geluk voor mensen die niet tegen positief denken kunnen) krijgt hij de opdracht om in een volle forensentrein steeds hardop het volgende treinstation aan de kondigen. Toen het zover was, begon zijn hart te bonzen, hij kreeg klotsende oksels en hij wist maar één ding: hij zou zo verschrikkelijk voor schut staan. Toch deed hij het. En wat gebeurde? Helemaal niets. Niemand reageerde. Zijn lijf stond in de stress-stand, maar dat bleek totaal onnodig te zijn.

Kan jij je nog herinneren dat je wel eens met je rok in je onderbroek de klas binnenkwam (ik wel)? Of toen je een leuk meisje zag en haar wilde aanspreken alleen maar gepiep uit je keel kwam? En toen….?

Vooral je mond houden

Ik zat in het plaatselijk bestuur van een politieke partij. Verder niet groots en meeslepend, maar leuk om mee te doen. Tijdens de verkiezingen (2015) zat ik ook in de campagnecommissie. Ik was wat verlegen, een nieuwkomer en niet zoveel feeling met flyeren en canvassen (op straat staan en folders uitdelen en met mensen praten). Dus ik hield mijn mond. Ik zei soms uren niets (zo voelde het in ieder geval). Niet omdat ik geen mening had, maar omdat ik dacht dat die er niet toe deed. Daarnaast was ik een beetje grumpy (ik word altijd een beetje chagrijnig als ik het gevoel heb dat ik niet tot mijn recht kom).

Dus gingen mensen me een beetje uit de weg. En werd er van uit gegaan dat ik het overal mee eens was (of misschien wel nergens). Althans dit dacht ik. En dus zweeg ik nog meer en zat nog meer te mokken.

Kortom, houd je mond, zeker als je ergens nieuw komt. Waarom zou je je mening geven? Mensen zouden je eens serieus gaan nemen.

Opmerking: deze blog is oorspronkelijk uit 2015. Sinds 2016 zit ik in de gemeentraad en sinds deze zomer ben ik fractievoorzitter.

Ren achter iedere hype aan!

Een eigen persoonlijkheid heb je niet nodig als ondernemer. Nooit eigenlijk. Waarom zou je een eigen identiteit nemen als je ook een namaak Jan Smit kunt zijn. En als hipsters in de mode zijn neem je een baard en een grote bril.

Maar tegen de stroom inzwemmen en bij je hiphop-vrienden vertellen dat je ook van Bach houdt? Niet doen. Je zou eens origineel en eigenzinnig zijn.

Niet ontdekken wat je leuk vindt

Ken je de rubriek in de krant (NRC Next in mijn geval), waar ze mensen aan het woord laten die eerst het één doen en vervolgens voor een ander beroep kiezen, hun “passie” achterna. Dus van advocaat naar boswachter, van schooljuf naar fotograaf, etc.

Dit zijn allemaal mensen die eerst een verstandige keuze hebben gemaakt, bijvoorbeeld omdat hun ouders dit wilden. Ze werden boekhouder, advocaat, docent of manager. Maar ze wilden eigenlijk liever iets met hun handen doen, iets scheppen of maken, of iets goeds voor de wereld doen, of allemaal tegelijk.

Nu is het zo dat als je niet gedaan hebt wat je niet wilt, je vaak niet weet wat je wel wilt. Dus het is misschien helemaal niet erg om eerst iets te doen wat totaal niet bij je past. Zo weet je uiteindelijk misschien wel beter wie je bent en wat je kunt. Dus ga op je bek en maak foute keuzes en leer hiervan!

Denken dat een ander precies weet wat ie doet

Ja! Echt waar! Jij bent echt de enige op de wereld die niet weet wat ie doet. De enige die niet weet wie ie is. Jij bent de enige die niet weet hoe het werkt. Iedereen weet precies wat hij moet doen en hoe hij daar moet komen. Toch?

Het lijkt vaak of andere mensen meer zelfvertrouwen hebben, duidelijker weten wat ze willen en daar ook in één rechte lijn komen. Terwijl jouw carrière meer lijkt op een achtbaan met heel veel loopings. Of op een route met veel doodlopende straten.

The best advice I’ve ever received is, No one else knows what they’re doing either. – Ricky Gervais (the Office) “

Kies zo maar een baan, het maakt toch niet uit

Ik wilde tijdens mijn studie graag de reclame of marketing in. Dat leek me het allermooiste wat er was. Ik had zelfs contacten met een heel bekend marketingbureau. Maar in plaats van hier te solliciteren ging ik werken als assistent-controller bij een logistieke dienstverlener. Ook een leuke baan. Maar na een aantal jaren als manager planning & control gewerkt te hebben, liep ik vast. Ik kreeg een burnout. Ik werkte al 15 jaar in het verkeerde beroep.

Waarom koos ik hiervoor? Heel simpel: ik was bang om te falen. Angst voor succes wordt dit wel genoemd. Wat als ik zou slagen, wat als het leuk zou zijn? Wat als ik er goed in zou zijn?

“Och, wat een gezeur. Je wilde helemaal niet”, denk jij nu waarschijnlijk. En misschien heb je daar gelijk in. Maar omdat ik het nooit geprobeerd heb, zal ik daar nooit achter komen. Heb ik er nu spijt van? Ja, wel een beetje.

De moraal van dit verhaal

Ik heb wel eens gedacht dat als je maar genoeg gefaald hebt, dat het succes ook “vanzelf” komt. Maar het is niet zo dat als je gefaald hebt dat je daarna de juiste weg naar succes weet. Het gaat er om dat je leert van je eigen fouten en mislukkingen en van die van anderen.

Het is ook niet zo dat iedereen die succes heeft eerst gefaald heeft. Succes (in welke definitie dan ook) is toch vooral een kwestie van geluk en geluk kun je niet echt plannen.